taze taze bir iki şey yazayım dedim. bir şeyi övmek kadar yermek de önemlidir. bence o kadar harika ya da mükemmel bir kitap değil herkesin okuması da gerekmiyor. lakin ben sevdim. fakir bir inci avcısının çok değerli büyük ve güzel beyaz bir inciyi (yukarıda siyah denmiş ama ben beyaz diye hatırlıyorum) bulmasından sonra değişen daha doğru bir ifadeyle mahvolan hayatını anlatıyor. oysa ki kino'nun hayalleri ne güzeldi. evlenecekti, evladını okutacaktı. elbetteki bunların hiç biri olmadı. insanlar değerli gördükleri bir şeyi kendilerine göre zayıf bir insan sahip olmuşsa kendilerinde onu almaya/çalmaya hak varmış gibi gördüklerinden zavallı fakir ve güzel hayallere sahip kinonun hayatını kendisine dar etmeye çalışıyorlar. ve ne acı ki bunu da başarıyorlar. para insanı değiştirir mi sorusunun cevabını vermese bile paraya sahip olan insanların etrafındaki aç gözlü insanların iyice kudurduğunu görebiliyorsunuz. yalnız kitapta betimlemelerin kısa olması ve olayın en heyecanlı yerinde olması iyi olmamış. uzun uzun betimleme okumayı sevdiğimden kaynaklanıyor bu. hikayeye geri dönersek kinonun karısı juanna erkeğinin peşinden gitmeye ses çıkarsa bile kino onu takmıyor çünkü erkekliğin yarı tanrı olduğunu düşünüyor. burası beni çok etkilemişti. erkeklik yarı tanrılık demekti ha? aslında cahil kesimlerce erkeğin verdiği kararlar tartışılsa bile kabul edilir. bu kadına sadece söz söyleme hakkını tanır olaylara müdahale edemeyeceğini söyler. modern kadın elbette buna karşı çıkar (bence modern kadınlık da tartışmaya açık bir konudur ve modern kadın bilgiye erişimin bu kadar kolay olduğu bir zamanda bile azınlıkta kalmaktadır). beni delirten ikinci şey insanların bu kadar paraya aç olmaları ve kendisinde olmayan bir zenginliğe karşı bu kadar tahammülsüz olmaları. kendilerinin belli bir serveti var diye fakir ve masum bir insanın böyle bir varlığa sahip olmasını kendilerine yedirememesi. elbette ki kino o kadar masum değildir. adam öldürmüştür ama kendisini daha önemlisi karısını ve çocuğunu korumak için yapmıştır bunu. kendini koruma iç güdüsü denebilir. sana saldıran bir şeye karşı kendini korursun. o şişman ve açgözlü doktorun bebeğe ilk başta bakmayıp -bunu kendisine getirilen 6-7 incinin o kadar değerli gelmemesi sonucu yapmıştır- sonradan kinonun sahip olduğu inciden sonra çark edip bebeği evinde ziyarete gelip tedavi etmesi - ki bence iyi olan bebeği önce hasta edip sonra iyileştirmiştir- mesleğinin özünü kavrayamamış olmasına bağlıyorum.

sonuç olarak insanların parayı görünce -özellikle kendilerinin sahip olmadığı- ne kadar vahşi olduğunu, uğruna temiz, masum ve hayallerinden başka bir şeyi olmayan insanların hayatlarını nasıl acımasızca yok etmek istediklerini anlatan, insani değerlerin para karşısında nasıl yenilgiye uğradığını anlatan güzel bir kitaptır ama herkesin okuması gereken kadar güzel değil.